In memoriam Wilhelm Christiaan Adriaan Dirksen – 23 maart 1945 - 24 december 2024
Op dinsdag 24 december overleed Wim Dirksen. Op 20 december was hij met spoed naar het ziekenhuis gebracht; zijn ziekbed was heel kort.
Wim was bijna 65 jaar getrouwd. Ze kregen twee kinderen.
Wim begon zijn carrière als bedrijfsleider bij de plaatselijke Spar. Daarna werd hij handelsreiziger, wat hij het grootste deel van zijn werkzame leven is geweest. Hij hield van zijn vak en van het contact met mensen. Wim werd blij van sociale contacten. Hij onthield namen en mensen.
Ook was hij een sportman en hield hij van vissen. Hij was enorm trots op zijn kleinzoon en diens voetbalprestaties. Hij ging mee naar wedstrijden wanneer hij maar kon en hield de complete administratie bij van de wedstrijden die zijn kleinzoon speelde.
In 1983 verhuisde het gezin naar Hoevelaken. Twaalf jaar geleden ontstonden voor Wim de eerste fysieke ongemakken. Eens moest hij ernstig ziek naar het ziekenhuis, waarna hij herstelde maar zijn gezondheid geleidelijk aan achteruit ging.
Het meest miste hij het tennissen. Gelukkig bleef de vriendengroep van de tennisvereniging hem trouw bij zoveel mogelijk activiteiten betrekken. Ruim 25 jaar bestaat die vriendengroep inmiddels.
Hij was een tevreden en dankbare man. Op zijn rouwkaart stond een spreuk die hij op zijn bureau had liggen: ‘Als ik morgen niet meer wakker word, hoor je mij niet klagen.’
Op donderdag 2 januari is in besloten kring afscheid genomen van Wim in crematorium Amersfoort.
In memoriam Eduard Johannes van Campen – 14 juni 1943 - 4 december 2024
Op woensdag 4 december 2024 overleed Ed van Campen in het ziekenhuis in Amersfoort. Door een val brak hij twee weken geleden zijn heup. Zijn ziekbed duurde niet lang.Met zijn eerste echtgenote kreeg Ed drie kinderen. Nadat een einde aan zijn huwelijk was gekomen, trouwde hij 25 jaar geleden opnieuw. Samen hadden ze zeven kinderen en kregen ze tien kleinkinderen. Ed was een familiemens. Hij stond klaar voor zijn eigen en voor de aangetrouwde kinderen en kleinkinderen. Hij hield van gezelligheid en zocht de harmonie.
Op de rouwkaart stond een mooie typering van Ed: vriendelijk, oprecht, betrouwbaar, onbevooroordeeld en liefdevol. Wie Ed kende, weet: ja, zo was hij.
Ed was een betrokken kerkganger. Ook de laatste drie maanden van zijn leven, die hij doorbracht in het Gastenhuis in Hoevelaken, bleef hij graag naar de vieringen komen. Hij bleef zijn leven lang trouw lid van de Rooms-katholieke Kerk, maar maakte geen onderscheid: hij kwam net zo lief in de Eshof als in het Pauluscentrum. Ook daarin was hij genuanceerd en onbevooroordeeld. Hij waardeerde de vieringen enorm. Hij zei eens: jammer dat er niet meer mensen komen. Ze zouden eens moeten weten wat ze missen!
De afgelopen pakweg twintig jaar ging Eds gezichtsvermogen steeds verder achteruit. Hij moest stukje bij beetje van veel dingen afscheid nemen. Zoals van de fiets. Er waren momenten waarop hij zijn achteruitgang erg moeilijk en verdrietig vond. Maar zijn warmte en betrokkenheid, zijn aandacht voor anderen, zijn rust en positieve houding bleven onverminderd aanwezig.
Op donderdag 12 december namen we afscheid van hem in een dienst in de Eshof. Daarna hebben we Ed begeleid naar zijn graf op de begraafplaats.
In memoriam Antonia Gerarda Maria Haverkamp-Lintmeijer – 27 maart 1955 - 1 december 2024
Op zondag 1 december 2024 overleed To Haverkamp. Haar gezondheid was al langere tijd minder goed, haar hart en haar bloedvaten vertoonden problemen. Haar einde kwam echter heel onverwacht. Op zaterdag 30 november werd ze opgenomen in het ziekenhuis, waar ze een dag later overleed.To was getrouwd en kreeg twee kinderen. Haar kleindochter was To's oogappel.
To had gastvrijheid hoog in het vaandel, bij haar was iedereen altijd welkom. In de Eshof heeft ze in de beginjaren meegewerkt bij de kinderoppas tijdens de kerkdiensten. In de kerkdiensten zelf kwam ze niet veel, die pasten niet bij haar. Ze was een vrouw met het hart op de goede plek die graag voor anderen klaar stond.
Op de rouwkaart stond over haar de mooie zin: “voor heel de wereld was zij een moeder, voor ons was zij de hele wereld.”
Op maandag 9 december heeft haar afscheid in besloten kring plaatsgevonden.
In memoriam Marinus Johannes Huijskes – 23 mei 1947 - 23 november 2024
Op zaterdag 23 november 2024 overleed Richard Huijskes, 77 jaar oud. In 1970 trouwde hij en ze kregen twee kinderen en met hen drie kleindochters.Richard kreeg in 2007 een hartstilstand, waarna hij niet meer de oude is geworden. In de loop van de jaren kreeg hij er meer lichamelijke problemen bij. Ineke zorgde voor hem; het was niet altijd een makkelijke tijd. Maar voor Richard gold: als hij thuis en bij zijn vrouw was, was hij tevreden. Daar voelde hij zich het prettigst.
Zijn einde kwam toch nog snel en onverwacht. Op woensdagnacht werd hij in het ziekenhuis opgenomen, drie dagen later kwam het einde. Al is de leegte groot, zegt zijn vrouw, voor hem is het goed zo.
Op vrijdag 29 november hebben het afscheid en de crematie van Richard plaatsgevonden.
Zijn vrouw voegt zelf graag nog een paar regels toe aan het stukje over Richard: “Hierbij willen wij jullie allemaal bedanken voor de fijne woorden die wij mochten ontvangen, na het overlijden van mijn man en onze vader Richard Huijskes. Met vriendelijke groet, familie Huijskes.”
In gedachtenis: Jannie Timmerman-Doornekamp – 30 december 1938 – 1 oktober 2024
Op dinsdag 1 oktober overleed Jannie Timmerman-Doornekamp, 85 jaar oud. Geleidelijk aan was haar gezondheid steeds minder geworden. Haar overlijden kwam als gevolg van een longontsteking toch nog onverwacht.
Ze was getrouwd met Rut; hij overleed vier jaar voor haar. Velen kennen Jannie bij de naam Jo: bij de familie Timmerman thuis was al een Jannie, dus bedacht men dat zij Joke zou worden genoemd. Jannie en Rut kregen vier kinderen. Een groot verdriet in hun leven was het vroege overlijden van hun zoon Ruud.
Ze was getrouwd met Rut; hij overleed vier jaar voor haar. Velen kennen Jannie bij de naam Jo: bij de familie Timmerman thuis was al een Jannie, dus bedacht men dat zij Joke zou worden genoemd. Jannie en Rut kregen vier kinderen. Een groot verdriet in hun leven was het vroege overlijden van hun zoon Ruud.
In gedachtenis: Cornelia van den Bor-Hendriksen Oostereng – 20 september 1950 – 15 november 2024
Op vrijdagavond 15 november overleed Corrie van den Bor. Ze is 74 jaar geworden.
Corrie was al langere tijd ziek. Ongeveer 16 jaar geleden kreeg zij voor de eerste keer borstkanker. En ruim 5 jaar geleden werd er geconstateerd dat dit helaas was uitgezaaid in haar hele lichaam. Sindsdien heeft ze daar verschillende behandelingen voor gehad en leefde steeds tussen hoop en vrees. Tot haar en ieders verdriet kon ze er niet van genezen.
Corrie was al langere tijd ziek. Ongeveer 16 jaar geleden kreeg zij voor de eerste keer borstkanker. En ruim 5 jaar geleden werd er geconstateerd dat dit helaas was uitgezaaid in haar hele lichaam. Sindsdien heeft ze daar verschillende behandelingen voor gehad en leefde steeds tussen hoop en vrees. Tot haar en ieders verdriet kon ze er niet van genezen.
In gedachtenis: Everdina van den Heuvel-van Essen – 10 mei 1935 – 24 augustus 2024
Op zaterdag 24 augustus overleed Dien van den Heuvel. Ze is 89 jaar oud geworden. De laatste (bijna) vijf jaar van haar leven woonde ze in woonzorgcentrum De Pol: ze had de diagnose Lewy Body-dementie.
Diens leven stond in het teken van haar familie. Al op tienjarige leeftijd verloor ze haar moeder en zorgde ze met haar oudere zus voor het gezin. Dien trouwde met Wijnand van den Heuvel en samen kregen ze drie kinderen, twee dochters en een zoon.
Ze werd moeder toen ze zeventien jaar oud was en oma op 35-jarige leeftijd.
In gedachtenis: Karel Schipper – 4 januari 1940 – 3 september 2024
Op dinsdag 3 september overleed Karel Schipper, 84 jaar oud. Met zijn echtgenote woonde hij aan de Hoevelakenseboslaan. Ze kregen drie dochters toevertrouwd.
Karel werd geboren in Oud-Beijerland en studeerde diergeneeskunde in Utrecht. Vlak na zijn afstuderen trad hij in het huwelijk. Alle drie de dochters werden geboren in het huis in het bos. Al jong leerde hij hen en later ook hun kinderen om te helpen, zowel bij zijn werk als dierenarts als bij het werk in de tuin en met de dieren.
Karel hield van discussies en speelde daarin graag de rol van advocaat van de duivel.
In gedachtenis: Gerrit Welvaart – 12 augustus 1923 – 25 juli 2024
Op donderdag 25 juli overleed Gerrit Welvaart. Hij heeft een bijzondere leeftijd bereikt: hij is 100 jaar oud geworden.
Gerrit was geboren en getogen in Kesteren. Zijn vader was schoenmaker en hoopte dat hij de schoenmakerij over zou nemen, maar Gerrit had andere plannen. Naast het werk volgde hij de avondschool. Hij ging hierna werken op de veiling van Kesteren, wat hij 40 jaar heeft gedaan.
Jan was een doener en creatief denker die vooral mogelijkheden zag en graag iets voor anderen deed.