
Op maandag 12 juni overleed Willemien van Putten, 86 jaar oud. Haar ziekte en overlijden kwamen voor velen als een grote schok. Willemien was een sterke vrouw, zowel fysiek als mentaal, hoe kon dit zo snel gaan?
In de avond van 21 mei was ze naar het ziekenhuis gebracht. Ze had al wel een tijdje last van wat ze dacht dat een longontsteking was. In het ziekenhuis volgden onderzoeken en bleek na enige tijd dat er sprake was van lymfeklierkanker. Ook werd duidelijk dat er behalve misschien levensverlenging niets aan gedaan kon worden.
Ria Buitink trouwde met Lammert van Uffelen; samen kregen ze drie kinderen toevertrouwd: Ze runden bloemisterij Kiki aan de Westerdorpsstraat, die na hun pensionering hun dochter werd overgenomen.

Fredo bracht zijn vroegste jeugd door in een jappenkamp in voormalig Nederlands Indië. De trauma’s die hij toen opliep, tekenden zijn leven voorgoed. Hij kampte met fysieke en psychische tegenslagen, maar had al jong geleerd om niet op te geven; de leeftijd van 83 jaar, waarop hij stierf, had hij nooit gedacht te zullen bereiken.

Op donderdag 11 maart overleed Jan den Hartog in het hospice van Nijkerk, waar hij op dat moment verbleef. Hij is 73 jaar oud geworden.
Twee jaar geleden werd bij hem een hersentumor vastgesteld. Na een operatie werd gehoopt dat hij nog één keer alle seizoenen zou kunnen meemaken. Dat ene jaar is uitgegroeid naar twee jaar: na een tweede hersenoperatie was hem een tweede jaar vergund.

Wim werd geboren in Dalfsen, waar zijn vader boswachter-jachtopziener was op het landgoed van kasteel Rechteren. In 1955 trouwde hij met Henny van Ekeren, met wie hij drie kinderen kreeg. Het grootste deel van hun leven samen hebben ze in Hoevelaken gewoond.
Wim was een Indië-veteraan: van 1946 tot 1948 was hij in Indonesië. Hij was er trots op, maar vertelde er niet over. Als kind van zijn tijd vond hij het moeilijk te praten over wat hij voelde.

Ze werd geboren in Appel en is later naar Hoevelaken verhuisd. In 1960 trouwde ze met Jan, die overleed toen Alie 44 jaar oud was. Ze kregen vier kinderen.
Alie was zachtaardig, bescheiden en lief. Ze was een familiemens. Ze was iemand die graag iets voor een ander over had en hielp waar ze kon. Mijn eerste kennismaking met haar was in 1994, toen zij voor haar oude buurman aan de Penningweg, Anton van den Berg, schoonmaakte en mantelzorger was.

Rie was een markante persoonlijkheid: autonoom, zelfbewust, stoer, soms fel en pinnig, eigenwijs, maar ook lief en vol humor. In haar werkzame leven was ze docent op basisscholen. Ze had het geluk, zei ze zelf, dat er na de Tweede Wereldoorlog een tekort aan docenten was. Daardoor mocht ze als getrouwde vrouw blijven werken.