Vrijdag 13 september - afscheid van Frank SchüttenVanmiddag namen we afscheid van Frank Schütten in een dankdienst in de Eshof. Daarna is hij begraven in het graf, waar op 30 april 2014 zijn echtgenote Riet werd neergelegd.
Op vrijdag 6 september overleed Frank. Hij werd 78 jaar oud. Enkele dagen daarvoor werd hij getroffen door een ernstige hersenbloeding; hij is aan de gevolgen daarvan overleden. Het was een grote schok. Frank was altijd een sportieve en fitte man geweest. Dat hij in enkele dagen tijd kwam te overlijden, was bijna niet te bevatten.
Frank was getrouwd met Riet Pieneman. Ze kregen drie kinderen.
Frank was geen mens van veel woorden en bleef graag op de achtergrond. Hij nam zelf weinig initiatief in het onderhouden van contacten. Maar wanneer je hem nodig had, kon je een beroep op hem doen. Hij had een brede belangstelling; hij verdiepte zich in politiek en was jaren lid van de AR, later van het CDA. Daarnaast hield hij zich bezig met wat er in de maatschappij gebeurde. Hij was betrokken bij mensen die minder kansen en mogelijkheden hebben dan wij hier in Nederland.
In gedachtenis: Janny VenemaNu mijn vakantie er weer op zit, kom ik toe aan een bericht van overlijden. Op 8 augustus overleed Jannigje Venema-van den Eijk op 84-jarige leeftijd.
Ze was geboren in Utrecht in 1934 en groeide daar ook op. Ze heeft er de oorlog meegemaakt en in die tijd geleerd wat schaarste en gebrek betekenen.
Ze was altijd een harde werker, onder andere als koster in de kerk. Een opleiding had ze nauwelijks gehad; naast het werk deed ze in de avonduren de Huishoudschool.
Janny trouwde met Willem Jan Venema met wie ze een gezin stichtte. Drie kinderen kregen ze. In 2006, haar man was twee jaar daarvoor overleden, is ze in Hoevelaken komen wonen. Ze vond snel haar draai. Zwemmen, de Kopperhof, de kaartenmaakclub, etentjes; ze deed overal aan mee.
Op zondag 30 juni overleed Atie van den Top-Leeuwis. Rond Pasen kreeg ze te horen dat ze ongeneeslijk ziek was. Haar gezondheid ging hard achteruit, al had ze gelukkig geen pijn. Haar laatste maanden waren dubbel wat haar beleving en die van haar echtgenoot Henk en de kinderen en kleinkinderen betreft. Enerzijds was er het verdriet om het naderende afscheid. Anderzijds waren de momenten samen goed en warm.
In haar jonge jaren was ze een fanatieke sportster. Een tumor in haar ruggenmerg maakte daar een einde aan. Ze was het grootste deel van haar leven mindervalide, maar het doorzettingsvermogen dat haar bij het sporten had geholpen, bracht haar ook nu ver. Naast echtgenote van Henk en moeder van Diana en Muriël was ze medeoprichter van de Hulpdienst Hoevelaken, zat ze in het bestuur van atletiekvereniging Hellas en heeft ze jaren bij Interpay gewerkt.
Op zaterdag 15 juni overleed Pim van Tent, 84 jaar oud. Eind maart kreeg hij pijn in zijn buik, waarbij hij eerst dacht dat het om een niersteen ging. Maar bij onderzoek bleek dat er uitzaaiingen waren van de blaaskanker waaraan hij vorig jaar is geopereerd. In korte tijd ging het steeds slechter met hem. Hij was vooral erg moe. Pijnstillers hielpen voldoende, eigenlijk had Pim niet veel pijn, maar door de grote vermoeidheid kon hij weinig meer doen. Hij klaagde echter nergens over en bleef, zo leek het, hopen op enige verbetering. Die kwam helaas niet. Tenslotte is hij rustig thuis overleden.
Op zondag 9 juni overleed Henk Bloklander op zijn kamer in Zorgerf Buiten-Verblijf in Putten. Daar woonde hij inmiddels zo’n tweeëneenhalf jaar. Toen in het najaar van 2017 zijn echtgenote Rie ziek werd, en in december overleed, kon Henk niet meer thuis blijven. “Hij was in de stilte aangekomen,” schrijft Marinus van den Berg in een gedicht dat in de afscheidsdienst werd voorgelezen: “in het grensgebied tussen hier en niet meer van hier.”
In de laatste paar weken van zijn leven ging hij ineens erg achteruit. Gelukkig heeft die periode van achteruitgang niet lang geduurd.

Hij was een zachtaardige en rustige man. Een mens met een positieve kijk op het leven. Jarenlang is hij stratenmaker geweest en in zijn laatste werkzame jaren werkte hij bij de gemeente Amersfoort. Vijftien jaar geleden overleed zijn echtgenote. In zijn zoektocht om overeind te blijven en levenszin te vinden, kwam hij terecht bij de Eshofgemeente. Hij voelde zich er thuis en met Pinksteren 2012 is hij gedoopt en deed hij belijdenis.

In 1996 overleed Wils echtgenoot Ton. Sinds dat moment vond ze de weg naar de Eshof en werd een trouwe kerkganger. Wil en Ton kregen geen kinderen toevertrouwd en Wil had maar één broer, wat de kring om haar heen beperkt maakte. Ik hoop dat ze in de Eshofgemeente het gevoel heeft gehad dat ze er thuis hoorde en er mensen om zich heen had.

Jan was een man die praktisch was en efficiënt en gezegend met twee rechterhanden. Iemand die nadacht, goed plande en vervolgens uitvoerde wat hij in zijn hoofd had bedacht. Wat hij produceerde, zat degelijk en onverwoestbaar in elkaar. Zo leefde Jan. Met geneuzel en gezeur had hij weinig geduld. Je kunt maar beter het leven nemen zoals het komt en je daarbij aanpassen.