In gedachtenis: Annie Geurtsen-van Rootselaar – 2 september 1933 – 19 oktober 2025

Op zondag 19 oktober overleed Annie Geurtsen. Ze is 92 jaar oud geworden.
Annie was het oudste meisje in een gezin van negen kinderen. In 1945 overleed haar vader en werd Annie als meisje van twaalf mede verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van het gezin. Het was geen makkelijk bestaan, maar de boerderij in Stoutenburg bracht gelukkig voldoende te eten op en de saamhorigheid was groot. Annie groeide op tot een sterke vrouw. Ze was een verbindende factor in de familie en wist ook voor zichzelf op te komen als ze dat nodig vond.
Annie was het oudste meisje in een gezin van negen kinderen. In 1945 overleed haar vader en werd Annie als meisje van twaalf mede verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van het gezin. Het was geen makkelijk bestaan, maar de boerderij in Stoutenburg bracht gelukkig voldoende te eten op en de saamhorigheid was groot. Annie groeide op tot een sterke vrouw. Ze was een verbindende factor in de familie en wist ook voor zichzelf op te komen als ze dat nodig vond.
Ze trouwde met Gerrit Geurtsen en kreeg met hem drie zoons Na een aantal jaren in Leusden kwamen ze in Hoevelaken te wonen. In 1984 overleed Gerrit en moest Annie alleen verder, wat ze ondanks het verdriet goed voor elkaar kreeg. Ze bouwde een zelfstandig leven op, haalde haar rijbewijs en heeft tot haar negentigste kunnen rijden. Een aantal jaren had ze, tot aan zijn overlijden, een fijne relatie met Cees Hoevelaken.
Annie was een vrouw voor wie zorgzaamheid een roeping was. Ze zorgde met praktische hulp voor vele mensen links en rechts om haar heen en vertroetelde wanneer ze maar kon de kleinkinderen en achterkleinkinderen. De kerk was belangrijk voor haar. Ze kwam naar de Eshof zolang ze kon. Toen dat niet meer ging volgde ze de kerkdiensten online, al bleef het hanteren van de computer een hoofdpijndossier.
Fysiek had Annie met verschillende dingen te maken. Als dertienjarige kreeg ze de ziekte van Lyme, wat pas jaren later duidelijk werd. Door een tekenbeet was een bacterie overgebracht. Ze vermoedde zelf dat veel van haar klachten op Lyme terug te voeren waren: het versleten kraakbeen, de artrose in haar rug. Dankzij het feit dat ze zo’n doorzetter was, is ze nooit in de rolstoel terechtgekomen.
Het was Annies hoop dat ze geen lang ziekbed zou hebben, dat ze helder zou blijven van geest, niet teveel zorg bij de kinderen zou hoeven leggen en tot op het eind in haar appartement zou kunnen blijven wonen. Die hoop is op alle fronten in vervulling gegaan. Ze overleed vermoedelijk aan een hartstilstand toen ze bezig was haar eten klaar te maken.
Op zaterdag 25 oktober namen we in een kerkdienst in de Eshof afscheid van Annie. Daarna is ze in de stromende regen naar de begraafplaats gebracht, waar ze het graf deelt met Gerrit.
Aan haar zoons, hun echtgenotes en kinderen en kleinkinderen en aan ieder voor wie Annie een lege plek achterlaat wensen we van harte warme en troostende herinneringen toe aan deze bijzondere vrouw.