Op woensdag 4 december 2024 overleed Ed van Campen in het ziekenhuis in Amersfoort. Door een val brak hij twee weken geleden zijn heup. Zijn ziekbed duurde niet lang.
Met zijn eerste echtgenote kreeg Ed drie kinderen. Nadat een einde aan zijn huwelijk was gekomen, trouwde hij 25 jaar geleden opnieuw. Samen hadden ze zeven kinderen en kregen ze tien kleinkinderen. Ed was een familiemens. Hij stond klaar voor zijn eigen en voor de aangetrouwde kinderen en kleinkinderen. Hij hield van gezelligheid en zocht de harmonie.
Op de rouwkaart stond een mooie typering van Ed: vriendelijk, oprecht, betrouwbaar, onbevooroordeeld en liefdevol. Wie Ed kende, weet: ja, zo was hij.
Ed was een betrokken kerkganger. Ook de laatste drie maanden van zijn leven, die hij doorbracht in het Gastenhuis in Hoevelaken, bleef hij graag naar de vieringen komen. Hij bleef zijn leven lang trouw lid van de Rooms-katholieke Kerk, maar maakte geen onderscheid: hij kwam net zo lief in de Eshof als in het Pauluscentrum. Ook daarin was hij genuanceerd en onbevooroordeeld. Hij waardeerde de vieringen enorm. Hij zei eens: jammer dat er niet meer mensen komen. Ze zouden eens moeten weten wat ze missen!
De afgelopen pakweg twintig jaar ging Eds gezichtsvermogen steeds verder achteruit. Hij moest stukje bij beetje van veel dingen afscheid nemen. Zoals van de fiets. Er waren momenten waarop hij zijn achteruitgang erg moeilijk en verdrietig vond. Maar zijn warmte en betrokkenheid, zijn aandacht voor anderen, zijn rust en positieve houding bleven onverminderd aanwezig.
Op donderdag 12 december namen we afscheid van hem in een dienst in de Eshof. Daarna hebben we Ed begeleid naar zijn graf op de begraafplaats.