In gedachtenis: Rinske Adriaantje van Gent-Wiersma – 30 juli 1935 – 30 mei 2024

(ds Jan Esveldt)
Op 30 mei overleed onverwacht Rennie van Gent. Ze is 88 jaar geworden.
Rennie woonde samen met haar man op Huijgenserf. De avond voor haar overlijden zong zij nog met de Eshofcantorij; op 30 mei overleed zij tijdens een controle bezoek bij de huisarts.
Rennie woonde samen met haar man op Huijgenserf. De avond voor haar overlijden zong zij nog met de Eshofcantorij; op 30 mei overleed zij tijdens een controle bezoek bij de huisarts.
Rennie werd geboren op 30 juli 1935 in Leeuwarden. Zij werd vernoemd naar de Friese oma’s. Het gezin verhuisde enkele malen: naar Den Haag, Rotterdam en na de tweede wereldoorlog naar Amersfoort. Zij had verschillende werkzaamheden op het kantoor van de EHMA-fabriek en als secretaresse bij de Nederlandse Bond van Gemeenteambtenaren.
Via de jeugdclub van de voormalige Grachtkerk leerde zij haar man kennen. Op 11 oktober 1957 trouwden zij in Amersfoort. Het gezin kreeg uitbreiding met twee zoons en een dochter. Er volgde een verhuizing naar de Parklaan in Hoevelaken waar Rennie al snel haar draai kon vinden. Zij maakte zich dienstbaar in schoolbesturen en als diaken in de Gereformeerde kerk. De kinderen herinneren zich dat zij altijd voor hen zorgzaam klaarstond. Zij zong als alt bij Vox Jubilans en met zoon en kleindochter deed zij mee met een musical.
Een andere hobby vond zij in het tuinieren en zo begroette zij menige gast met de woorden: ‘Kom even kijken naar mijn nieuwe plantjes.’
Nadat haar man met de VUT was gegaan stopte ook Rennie met haar werk. Meer dan twintig jaar hadden zij toen een seizoensplek op een camping in Drenthe. De kinderen en kleinkinderen hebben hier veel goede herinneringen aan overgehouden. Met een grote groep bevriende echtparen uit de kerk werden diverse activiteiten ontplooid.
Enkele kenmerken die door de kinderen werden genoemd: ze was een nuchtere Friezin die haar ongemakken met een zekere lichtheid opnam; zorgzaam, een hele lieve partner, moeder, grootmoeder en overgrootmoeder. ‘Ondanks dat je gemakkelijk met haar kon praten, was het toch moeilijk om hoogte te krijgen van wat er in haar omging.’
Op donderdag 6 juni was er in de Eshof een dankdienst voor haar leven. Na de dienst begeleidden wij haar naar de begraafplaats.
Na de begrafenisplechtigheid ontmoetten en condoleerden vele bekenden de familie in de Eshof. Wij wensen ook vanaf deze plaats alle nabestaanden Gods steun toe voor de toekomst.