Op donderdag 28 september overleed Gerrie Budding. Ook Gerrie was al langere tijd ziek. Behandelingen van de kanker zorgden voor levensverlenging, maar sinds enige tijd was duidelijk dat ze niet zou kunnen genezen. De laatste weken gingen haar krachten hard achteruit.

Gerrie de Ruig werd geboren in de oorlog en was enig kind. Ze heeft dat altijd jammer gevonden. Glukkig waren de jongere zussen van haar moeder er voor haar, en had ze een beetje het idee dat ze zelf zussen had.

Op haar veertiende jaar spotte haar toekomstige man haar in de bioscoop en nam hij zich voor met haar te gaan trouwen. Dat bijzondere plan van de toen zestienjarige lukte. Ze kregen drie kinderen.

Gerrie werkte als coupeuse in een bruidsmodezaak in Amersfoort. Nadat zij en Jan naar Hoevelaken verhuisden bleef ze thuis voor de kinderen. Vanaf 1997 kwamen er ook kleinkinderen, voor wie Gerrie een warme en hartelijke oma was. Ze was extravert en zei wat ze dacht. Ze was gek op haar kinderen en kleinkinderen en zij op haar. Een warme, heel betrokken moeder en oma.

Voor haar was geloven iets wat ze graag op haar eigen manier deed, zonder de beperkingen die ze ervoer bij een kerkelijk instituut. Met Jan maakte ze verschillende reizen en ontdekte daardoor andere godsdiensten. Ze was ervan overtuigd dat er niet één geloof kon zijn dat de waarheid in pacht had, maar geloofde dat al die verschillende richtingen waarschijnlijk allemaal een klein stukje van het geheel zagen en elkaar aanvulden.
Ze koesterde het besef dat God dichtbij haar was. In de laatste maanden en jaren van haar leven gaf dat haar steun. ’s Nachts verwerkte ze wat haar aan ziekte overkwam, overdag ging ze er telkens weer positief tegenaan. Ze probeerde te leven volgens de wijsheid van de stoïcijn Epictetus: aanvaard wat je niet kunt veranderen, maak je alleen druk om wat je wel kunt veranderen.

Op donderdag 5 oktober namen we afscheid van haar in de Eshof. Aansluitend is ze op de Algemene Begraafplaats begraven.
Aan haar man, haar kinderen en hun partners en aan de kleinkinderen en ieder die haar mist wensen we van harte dat de herinnering aan Gerries liefde en warmte aanwezig zal blijven.