Op Pinksterzondag 5 juni overleed Sjoerd Peters in het ziekenhuis van Groningen. Sjoerd is 53 jaar oud geworden.
Sjoerds wieg stond in Helmond en daar is hij opgegroeid. Hij ging al vroeg op zichzelf wonen en verhuisde naar Almere en later naar Bussum. Daar ontmoette hij op Koninginnedag 1997 zijn vrouw. Hij wist direct dat zij de vrouw was met wie hij het de rest van zijn leven vol zou kunnen houden. Ze trouwden op 18 juni 1999. Om meer te kunnen genieten van rust en ruimte verhuisden ze naar de provincie Groningen en bleven intussen lid van de Eshofgemeente. Twee kinderen kregen ze toevertrouwd.
Sjoerd was een man die vol ideeën zat. Sommige waren zo hoogdravend dat ze onuitvoerbaar waren. Maar andere heeft hij in werkelijkheid om kunnen zetten. Hij zette zich bijvoorbeeld aan het werven van fondsen voor een kinderhospice in De Glind. Het is er gekomen. De dingen die hij bedacht waren meestal bedoeld om anderen te helpen. Hij twijfelde zelf over zijn motivatie: doe ik dit uit eigenbelang? Of doe ik dit voor anderen? Misschien was het van allebei wel wat.
Sjoerd kreeg in zijn leven met flink wat tegenwind te maken, zoals zijn vrouw het verwoordde bij het afscheid. Door zijn autisme had hij last van drukte en prikkels. En lichamelijk had hij het de laatste vijftien jaar van zijn leven ook niet makkelijk. Hij kreeg onder andere diabetes en had te maken met slecht werkende nieren. Een amputatie van een deel van één van zijn benen maakte werken voor hem tenslotte onmogelijk.
Samen met zijn vrouw woonde hij de laatste drie jaar van zijn leven boven de receptie van camping Witterzomer bij Assen. Renate runde de camping en Sjoerd hielp mee waar hij kon. Hoewel hij eerst op had gezien tegen de vakantiedrukte, voelde hij zich uiteindelijk heel plezierig in hun hoge huis: vanuit de ramen en vanaf het balkon kon hij het gewoel onder zich gadeslaan. Hij observeerde en rapporteerde en stak zijn handen uit de mouwen wanneer dat mogelijk was.
Vanaf half mei ging het bergafwaarts met Sjoerd. Opname in het ziekenhuis mocht niet baten. Hoewel hij bang was geweest voor het einde, wist hij op het laatst dat hij niet meer zou genezen en was hij er rustig onder.
Op 11 juni hebben we afscheid van Sjoerd genomen bij de natuurbegraafplaats van Eext, waar hij midden tussen de bomen is begraven.
We wensen zijn vrouw en kinderen veel sterkte toe. Dat goede herinneringen mogen helpen het verlies te dragen.