Op donderdag 7 april overleed Teun van Velsen. Hij was op dat moment ruim een week in het ziekenhuis; hij was opgenomen na een val, maar in het ziekenhuis bleek dat hij weinig levensverwachting meer kon hebben. Met de nierdialyse ging het de laatste tijd slechter, ze werkte niet goed meer. Na gesprekken met de specialist besloot hij zelf om de dialyse te stoppen. Het einde kwam daarna heel snel.

Teun werd geboren in Driebergen op 12 januari 1951. Hij had een broer en een zus. Hij ontmoette er zijn vrouw, die net als hij haar wortels in Driebergen heeft. Ze hebben er samen gewoond sinds hun huwelijk op 13 september 1972. Dit jaar, 2022, zou het 50-jarig huwelijksjubileum hebben plaatsgevonden.

 
Het grootste deel van zijn werkzame leven heeft Teun in de blindenbibliotheek in Ermelo gewerkt. Bij elkaar veertig jaar was hij daar kopiist. zij kregen een zoon en een dochter en 2 kleinkinderen.
In 2018 verhuisden het echtpaar naar Hoevelaken, onder andere om dichter hun dochter en haar gezin te wonen. Sinds ze hier woonden is er helaas veel leed op hun weg gekomen. Eerst was er hun schoonzoon, Mathieu, die ernstig ziek werd. Later verslechterde de gezondheid van Teun. Hij kreeg erge pijnaanvallen, die door de slechte werking van de nieren bleken te worden veroorzaakt. Toen was er in oktober 2021 het plotselinge overlijden van Mathieu.
Zo’n tweeëneenhalf jaar lang heeft Teun nierdialyse gehad. Een grote tegenslag voor hem was de mededeling dat hij geen donornier zou kunnen krijgen.
Het leven voor Teun en zijn vrouw bracht de laatste jaren veel teleurstelling en verdriet en het contact met God was moeilijk. Maar toen hun kleindochter voor Teun een lied zong over de goede herder, raakte het hem diep. Ze zong: ‘Jezus is de goede herder, Jezus hij is overal; Jezus is de goede herder, brengt mij veilig naar de stal.’ De laatste dag in het ziekenhuis was hij rustig. ‘Het is goed zo,’ zei hij.

 
Op Goede Vrijdag 15 april namen we afscheid van Teun in de Lichtzaal van crematorium Amersfoort. We wensen zijn vrouw kinderen en kleinkinderen veel kracht toe. En het vertrouwen dat beiden, Mathieu en Teun, geborgen zijn in de hand van God.