In gedachtenis: Martus Bartus Geelhoed 25 juli 1940 – 8 juli 2021

Ik schrijf onverwacht, maar zijn vrouw viel het al een tijdje op dat hij af en toe heel bleek werd, weinig initiatief toonde en een vermoeide indruk maakte. Als je hem vroeg of hij zich niet goed voelde, zei hij dat hij nergens last van had. Toen hij op een avond zei dat hij flauw ging vallen en zo moe was, werd het de hoogste tijd om een afspraak voor de huisarts te maken.
Toen de huisarts hem zag, mocht hij gelijk niet meer naar huis en moest met spoed naar de hartbewaking in het ziekenhuis, omdat zijn hartslag extreem traag was. Op de hartbewaking konden ze aan het hartfilmpje zien dat hij al eerder een hartinfarct had gehad – dat zou die avond kunnen zijn geweest toen hij het gevoel kreeg flauw te vallen. De artsen zagen het somber in, omdat er eigenlijk voor zo’n trage hartslag geen remedie meer zou zijn. Toch leek het dankzij de medicijnen de volgende dag iets beter te gaan en verhuisde hij van de hartbewaking naar de hartafdeling op de 6de etage van het Meanderziekenhuis. Het was van korte duur. Toen hij de schuifdeur van de badkamer naar zijn kamer niet open kon maken werd hij getroffen door een hartstilstand. Reanimatie mocht niet meer baten.
Mart werd geboren in Naaldwijk. Hij groeide op in Amsterdam. In zijn werkzame leven werkte hij bij Philips, een bedrijf dat hij als elektrotechnisch ingenieur altijd trouw bleef. Op het strand van Rimini ontmoette hij zijn toekomstige vrouw met wie hij op 9 september 1965 trouwde. Toen ze in Hoevelaken woonden adopteerden ze twee kinderen hijj samen metzijn vrouw met liefde en zorgzaamheid heeft omringd. Hij was trots op hen en op zijn kleinkinderen.
Na zijn pensionering legde hij zich nog meer toe op het vele vrijwilligerswerk dat hij al deed: als raadslid in de politiek en als gemeentelid in de Eshof.
Zijn hele leven is Mart betrokken geweest bij de kerk. Hij verdiepte zich graag in de Bijbel en in de theologie. Hij hoopte altijd nog eens dat er een theologische gesprekskring van de grond zou komen rond bijvoorbeeld de Maaltijd van de Heer. Met veel plezier las hij boeken van Nico ter Linden en Willem Barnard. In kerkdiensten hoorde hij graag een preek die hem tot nadenken aanzette.
Meer dan 50 jaar was Mart actief in de kerk in allerlei functies. In Hoevelaken was hij één van de mensen die betrokken was bij de oprichting van de ‘buitengewone wijkgemeente in wording’, later de Hervormde Deelgemeente. Dit was aan het einde van de zestiger jaren van de vorige eeuw. En niet alleen organisatorisch, maar ook praktisch stak hij zijn handen uit de mouwen wanneer dat maar nodig was. Hij was een denker en tegelijk een klusjesman en technisch tekenaar. In de jaren waarin de Eshof bestaat heeft Mart zoveel voor de kerk gedaan, dat het onmogelijk is daar volledig over te zijn. In 2019 ontving hij een hoge onderscheiding van de Protestantse Kerk in Nederland voor alles wat hij in zijn leven voor de kerk had gedaan.
Voortvarend was hij ook – soms wel eens voor de troepen uit, maar altijd met het hart op de goede plek, trouw en toegewijd en bewogen door naastenliefde.
Na zijn pensionering legde hij zich nog meer toe op het vele vrijwilligerswerk dat hij al deed: als raadslid in de politiek en als gemeentelid in de Eshof.
Zijn hele leven is Mart betrokken geweest bij de kerk. Hij verdiepte zich graag in de Bijbel en in de theologie. Hij hoopte altijd nog eens dat er een theologische gesprekskring van de grond zou komen rond bijvoorbeeld de Maaltijd van de Heer. Met veel plezier las hij boeken van Nico ter Linden en Willem Barnard. In kerkdiensten hoorde hij graag een preek die hem tot nadenken aanzette.
Meer dan 50 jaar was Mart actief in de kerk in allerlei functies. In Hoevelaken was hij één van de mensen die betrokken was bij de oprichting van de ‘buitengewone wijkgemeente in wording’, later de Hervormde Deelgemeente. Dit was aan het einde van de zestiger jaren van de vorige eeuw. En niet alleen organisatorisch, maar ook praktisch stak hij zijn handen uit de mouwen wanneer dat maar nodig was. Hij was een denker en tegelijk een klusjesman en technisch tekenaar. In de jaren waarin de Eshof bestaat heeft Mart zoveel voor de kerk gedaan, dat het onmogelijk is daar volledig over te zijn. In 2019 ontving hij een hoge onderscheiding van de Protestantse Kerk in Nederland voor alles wat hij in zijn leven voor de kerk had gedaan.
Voortvarend was hij ook – soms wel eens voor de troepen uit, maar altijd met het hart op de goede plek, trouw en toegewijd en bewogen door naastenliefde.
Daarnaast wist Mart als geen ander wat de kerkorde over allerlei zaken zei. Maar altijd hield hij voor ogen waar het in wezen om gaat: om mensen in hun relatie tot elkaar en tot God. Daaraan waren de regels altijd ondergeschikt.
Mart was een groot liefhebber van orgels en van orgelmuziek. En hij was gek op Bach. ‘Geen dag zonder Bach,’ was een uitspraak van hem die zijn zoon bij zijn afscheid memoreerde. Hij was één van de mensen die er door enorme inzet voor gezorgd heeft dat we nu een prachtig Van Vulpen-huiskamerorgel in de Eshof hebben staan.
Op vrijdag 16 juli vond het afscheid van Mart plaats in de Eshof. Daarna is hij naar zijn graf op de Algemene Begraafplaats gebracht.
We wensenzijn vrouw en kinderen en de kleinkinderen en ieder die Mart mist heel veel sterkte toe.