IN GEDACHTENIS: RINSE CATRINUS STELLINGWERF

Op vrijdag 18 april overleed Rien Stellingwerf (Remvardplaats 3). Hij is zeventig jaar geworden.

Zijn overlijden was het gevolg van een hersenbloeding. Het was wrang dat die hem overkwam juist op het moment waarop hij vol goede moed weer kon gaan bouwen aan zijn gezondheid.

Rien is veertig jaar lang organist geweest. Hij heeft  jarenlang in de Opstandingskerk in Amersfoort gespeeld en daarnaast ook heel wat jaren in de Eshof. Hij speelde graag en was een plezierige mens om mee samen te werken. Ook in de avonddiensten en later de vespers speelde hij regelmatig en zo nodig nam hij zijn elektronische piano mee.

Zijn gezondheid ging echter de laatste jaren achteruit. Sinds eind jaren ’80 was bekend dat er een plekje in zijn hersens zat dat er niet hoorde, maar dat er al vanaf zijn geboorte gezeten moet hebben. Het ging uitvalverschijnselen veroorzaken en later epilepsie. Daar kwam de slechte doorbloeding van zijn ledematen bij en zo nog het een en ander.

Geleidelijk aan moest Rien van veel dingen afscheid nemen. Naar zijn beleving werd hem heel wat ‘afgepakt’. Toch was hij van nature een optimist. Dat hield hem vaak op de been. Voor Rien was het glas altijd half vol. En hij bleef charmant, lief en humoristisch, tot op het laatst in het ziekenhuis aan toe: voor de verpleging was hij een plezierig iemand om te verzorgen.

Rien studeerde sociologie, maar stopte na zijn kandidaats om te gaan werken bij Intermart, een bedrijf dat statistisch onderzoek doet. Daar heeft hij via verschillende functies carrière gemaakt.

In november 1965 trouwde hij met Joke Kortland. Ze kregen drie kinderen. Rien was in de jaren, waarin hij nog goed uit de voeten kon, een fanatieke sporter. Hij speelde volleybal en is daarnaast vijfentwintig jaar voor de Nederlandse volleybalbond scheidsrechter geweest. Hij kwam tot op het laatst graag in sportcafé De Slag. Wanneer hij pijn had door de kwalen die hem teisterden, was het leven zwaar – maar als het beter ging, genoot hij ervan. Hij hield ook veel van muziek.

Bij zijn afscheid in crematorium Rusthof op vrijdag 25 april hebben we verschillende muziekstukken gehoord die hem lief waren – zoals muziek van Enya en Alan Parsons Project.

Ook luisterden we naar ‘In paradisum deducant te angeli’ in de vertolking van Gabriel Fauré. Rien is opgegroeid in de Gereformeerde Kerk en kreeg het christelijk geloof van huis uit mee. De strenge leer van vroeger heeft hij in de loop van zijn leven echter losgelaten. Daarna bleef er meer hoop over dan geloof. Wat het leven betreft, bijvoorbeeld: hij hoopte wel dat er iets na dit leven zou zijn, waar de engelen hem heen zouden voeren na zijn dood, maar wist het allemaal niet zeker meer.

Al stond voor hem wel als een paal boven water dat God een liefdevolle God is en dat de narigheid, die hem overkwam, niet van God kwam.

Aan Joke en aan de kinderen, hun partners en de kleinkinderen wensen we van harte sterkte en goede herinneringen aan Rien toe.