Op zondag 28 maart overleed Kees van Duijn. Hij is 78 jaar oud geworden.

In september 2020 werden bij hem agressieve kankercellen in de alvleesklier aangetroffen. Er waren ook uitzaaiingen in onder andere de lever. Het zag er niet hoopvol uit, maar Kees wilde alles doen om nog een tijdje langer in dit leven te kunnen blijven. Chemokuren maakten hem ziek, maar leken ook aan te slaan. Begin januari kreeg hij positief nieuws te horen: de tumor leek te verschrompelen, de uitzaaiingen leken verdwenen. Maar in maart kreeg hij te horen dat de tumoren toch weer waren gegroeid en er niets meer te doen viel. Daarna ging het snel bergafwaarts met zijn gezondheid.

Voor Kees waren het zware maanden, niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Hij was altijd een sterke man geweest op wie anderen konden leunen. Een leider en organisator. Een initiatiefnemer: zo heeft hij bijvoorbeeld samen met Max van Deuveren (die kort voor hem, op 16 januari, is overleden) de woongemeenschap van De Lindenhof opgezet. Het ideaal was om een plek te creëren waar ouderen konden wonen en elkaar zouden kunnen helpen, wanneer daar behoefte aan was.

Ook was Kees jarenlang directeur van de Emmaschool in Amersfoort, een christelijke basisschool voor kinderen die soms meer aandacht nodig hebben. En in Altea in Spanje, waar Margo en hij na hun pensionering een huis kochten en een flink deel van de winter doorbrachten, was hij een van de pijlers van de Nederlandse Interkerkelijke Gemeente te Benidorm.

Kees trouwde in 1967. Samen kregen ze drie kinderen en ontfermden ze zich over drie pleegkinderen, beiden met een groot hart en begaan met het hartverscheurende leed en onrecht dat jonge kinderen soms wordt aangedaan. Afstand nemen van dit leed kon Kees moeilijk.

Nadat Kees in september 2020 zijn diagnose had gehoord, schreef hij in een mail aan familie en vrienden: ‘Bovenal ben ik ervan overtuigd dat ik gedragen word door God. Hij zal onze tranen drogen en we kunnen ons straks geborgen weten in de palm van zijn hand.’ Dit was voor Kees een geloof dat hij zich eigen heeft moeten maken, vanzelf ging het niet. Met zijn strenge kerkelijke achtergrond was het geloof in een liefdevolle God niet vanzelfsprekend. Wij kunnen er enkel op vertrouwen dat God, die onze zwakheden kent en ons aanvaardt met alles wat in ons is, hem nu geborgen houdt in de palm van zijn hand – zoals Kees zelf schreef.

Op donderdag 1 april, de dag waarop Kees 79 jaar geleden werd geboren, namen we afscheid van hem in een dienst in de Eshof. Daarna is hij begraven op de Algemene Begraafplaats.

Aan zijn vrouw en aan de kinderen en kleinkinderen wensen we van harte sterkte toe.