Op vrijdag 8 januari overleed Jan van Leijenhorst. Hij werd 80 jaar op 25 december, een dag waarop hij zich niet zo lekker voelde. Een test wees uit dat hij en zijn vrouw beiden het Coronavirus hadden opgelopen. Het leek eerst goed te gaan, maar na een week werd het minder met Jan en moest hij naar het ziekenhuis. Daar bleek hij ook een dubbele longontsteking te hebben. Na enkele onzekere dagen ging het de verkeerde kant op. Jan was op het laatst heel rustig en nam bewust afscheid van zijn vrouw en van zijn kinderen en kleinkinderen.
Jan is geboren en getogen in Hoevelaken op Ons Belang en komt uit een gezin van zes kinderen. Zijn werkzame leven begon al vroeg: direct na de basisschool! Via verschillende banen werd hij ten slotte uitvoerder in de wegenbouw. Op zijn 57ste kon hij met pensioen, wat hij graag deed. Werken was voor hem meer plicht en last dan levensvervulling.
In 1963 trouwde. Een aantal jaren woonden ze in Soesterberg, waar beide dochters zijn geboren. Jan wilde echter graag terug naar Hoevelaken. In 1978 lukte dat: ze schreven zich in voor Plan Overhorst en kregen een woning op het Hemelricplaats.
Jan sportte graag. Hij voetbalde jarenlang en werd daarna scheidsrechter. Een tijd lang was hij leider van de A1 van SC Hoevelaken, waar beide schoonzoons Wilco en Jan in speelden.
Ook fietste en wandelde hij graag samen met zijn vrouw, speelde hij tennis en was hij vele jaren lid van schietvereniging Frans Tromp.
Jan was een man die hield van vaste structuur. Hij was iemand van weinig woorden en een goede organisator, waar hij zeer om werd gewaardeerd bij de verenigingen waar hij lid van was. Wie hulp nodig had, kon op hem rekenen.
Lastiger vond hij het om zelf hulp te aanvaarden. Hij hield de dingen graag in eigen hand en wilde niet afhankelijk zijn. Soms was hij moeilijk te peilen: hij zei niet zo gauw wat er in hem omging. Hij was een gevoelig iemand, had moeite met spanning en ruzie en deed altijd zijn best om die uit de weg te ruimen.
Met de kleinkinderen had hij een fijne band. Door zijn vroege pensionering konden ze over en weer jaren van elkaar genieten.
Bij het afscheid op 15 januari was er veel verdriet om het onverwachte afscheid, maar ook een gevoel van dankbaarheid: Jan heeft na zijn pensionering op 57-jarige leeftijd 23 jaar volop genoten van vrijheid, sport, verenigingsleven en zijn gezin.
Aan zijn vrouw, dochters, partners en aan de kleinkinderen wensen we van harte sterkte toe om een goede weg te gaan met het plotselinge verlies van Jan.