Vrijdag 20 september - afscheid van Jan van den Bor
Deze vrijdag moeten we alweer van iemand afscheid nemen. Op zaterdag 14 september overleed Jan Willem van den Bor, 73 jaar oud. Hij leed toen ruim een jaar aan een longaandoening die hem erg benauwd maakte. Constante zuurstoftoevoer was voor hem nodig om te kunnen leven.
Jan was afkomstig uit Zwartebroek en heeft het grootste deel van zijn leven in Hoevelaken gewoond. Hij werkte 34 jaar bij Van Putten, de winkel met elektrische apparatuur die later Weterings werd. Hij had gouden handen: alles kon Jan repareren. Hij genoot ervan wanneer hij een apparaat weer aan de praat kon krijgen. Van een vreemde had Jan dit niet, zijn moeder was heel kunstzinnig aangelegd. En Jan gaf zijn creativiteit weer door aan zijn dochters Mary-Janne en Marloes. Die dochters kreeg hij samen met Corrie Hendriksen Oostereng, met wie hij in 1973 trouwde.
Jan was een zachtaardige mens. Liefdevol en zorgzaam. Vriendelijk. Bedeesd. Al was hij in de laatste jaren ook regelmatig kwaad. Boos op God die al het onrecht in de wereld liet voortbestaan. Boos omdat Corrie weer ziek werd, wat compleet onrechtvaardig was. Zijn frustratie omdat hij nog maar zo weinig kon uitte zich in boosheid. Hij vond elke stap achteruit vreselijk moeilijk en verzette zich ertegen. Misschien heeft hij het mede daardoor zolang volgehouden.
Gedurende zijn leven was hij altijd een levensgenieter geweest. Hij hield van kaarten en een biertje drinken met zijn vrienden en met dorpsgenoten. Gelukkig vond hij, ondanks alle benauwdheid, ook in de laatste paar jaar van zijn leven dingen om van te genieten. De kleinkinderen voorop: Daan en Tess en Pien. Ook van de natuur kon Jan erg genieten. Zeker nadat hij het afgelopen voorjaar was gezwicht voor de aanschaf van een scootmobiel en opnieuw naar buiten kon.
Vanmorgen namen we in een kerkdienst in de Eshof afscheid van Jan. Daarna is hij begraven op de Algemene Begraafplaats.
Deze vrijdag moeten we alweer van iemand afscheid nemen. Op zaterdag 14 september overleed Jan Willem van den Bor, 73 jaar oud. Hij leed toen ruim een jaar aan een longaandoening die hem erg benauwd maakte. Constante zuurstoftoevoer was voor hem nodig om te kunnen leven.Jan was afkomstig uit Zwartebroek en heeft het grootste deel van zijn leven in Hoevelaken gewoond. Hij werkte 34 jaar bij Van Putten, de winkel met elektrische apparatuur die later Weterings werd. Hij had gouden handen: alles kon Jan repareren. Hij genoot ervan wanneer hij een apparaat weer aan de praat kon krijgen. Van een vreemde had Jan dit niet, zijn moeder was heel kunstzinnig aangelegd. En Jan gaf zijn creativiteit weer door aan zijn dochters Mary-Janne en Marloes. Die dochters kreeg hij samen met Corrie Hendriksen Oostereng, met wie hij in 1973 trouwde.
Jan was een zachtaardige mens. Liefdevol en zorgzaam. Vriendelijk. Bedeesd. Al was hij in de laatste jaren ook regelmatig kwaad. Boos op God die al het onrecht in de wereld liet voortbestaan. Boos omdat Corrie weer ziek werd, wat compleet onrechtvaardig was. Zijn frustratie omdat hij nog maar zo weinig kon uitte zich in boosheid. Hij vond elke stap achteruit vreselijk moeilijk en verzette zich ertegen. Misschien heeft hij het mede daardoor zolang volgehouden.
Gedurende zijn leven was hij altijd een levensgenieter geweest. Hij hield van kaarten en een biertje drinken met zijn vrienden en met dorpsgenoten. Gelukkig vond hij, ondanks alle benauwdheid, ook in de laatste paar jaar van zijn leven dingen om van te genieten. De kleinkinderen voorop: Daan en Tess en Pien. Ook van de natuur kon Jan erg genieten. Zeker nadat hij het afgelopen voorjaar was gezwicht voor de aanschaf van een scootmobiel en opnieuw naar buiten kon.
Vanmorgen namen we in een kerkdienst in de Eshof afscheid van Jan. Daarna is hij begraven op de Algemene Begraafplaats.
Aan Corrie, aan Mary-Janne en Theo, Marloes en Paul, en aan Daan, Tess en Pien van harte alle kracht toegewenst die nodig is om verder te kunnen in de leegte die Jan achterliet.